Πέμπτη, Φεβρουαρίου 18, 2010

Δώρακι που συστήνει το Gmail για την 21η Απρίλη

Μονόφρακτο : Δωρητής Οργασμών

Στο μηχανουργείο έξω από το Σιδηρόκαστρο γινόσαντε σημεία και τέρατα. Ο μηχανουργός Στυλιανός Αποσκίτης είχε κάνει τη νύχτα μέρα με μια ιδιοκατασκευή που την τύλιξε σε εφημερίδα και κατέβηκε με τα πόδια στην Αθήνα να τη μοσχοπουλήσει.
Πήγε με τα πόδια με την ψυχή στο στόμα στο Κολωνάκι και κάθησε να ξαποστάσει στη "Λυκόβρυση". Εδώ και πολλά χρόνια η βρύση στην κεντρική πλατεία των Αθηνών είχε στοιχειώσει. Όταν γέμιζε το φεγγάρι η βρύση στη λάντζα του ομώνυμου ρεστοράν έβγαζε τρίχες και νύχια και αντί για νερό, αμόλαγε ουρλιαχτά. Το μεταφυσικό γεγονός ήτανε κοινό μυστικό σε όλο το λεκανοπέδιο και ένας συγχωριανός του σιδηρουργού που είχε το μαγαζί του στην Ερμού χαμηλά, το είχε μαρτυρήσει στο Στυλιανό από το Σιδηρόκαστρο σε μια συνδικαλιστική εκδήλωση του κλάδου. Για το φτωχό μεροκαματιάρη η πληροφορία αυτή αποτέλεσε την ευκαρία της ζωής του. Σκέφτηκε ότι η λυκόβρυση όπως και ο λυκάνθρωπος για να μεταμορφωθεί και να λειτουργήσει θα πρέπει να είναι νύχτα. Έχοντας λοιπόν τη συσκευή του, περίμενε την επέλαση της νυχτός, τσάκωσε το βρυσόλυκο και τον πούλησε στους ιδιοκτήτες του καταστήματος που δούλευε άφοβα όλη μέρα και έκανε χρυσές δουλειές.
Ο σιδηρουργός από το Σιδηρόκαστρο, τα κονόμησε χοντρά, άραξε στην πλατεία και έγινε τετράπαχος σε ένα μήνα, από την ακινησία, τους μουσακάδες που χλαπάκιαζε και τις τεράστιες ποσότητες φραπόγαλου. Μέσα σε λίγες μέρες είχε γίνει ο ήρωας του Κολωνακίου. Και όλες οι γκόμενες, από βιζιτούδες μέχρι πωλήτριες παπουτσιών, του προσφέρανε με απέραντο θαυμασμό και αυταπάρνηση τα ερωτικά τους θέλγητρα. Ούτε το δαχτυλάκι του δε χρειαζότανε να κουνήσει ο Στυλιανός. Είχε φροντίσει η διεύθυνση του καταστήματος και είχε τοποθετήσει ροδάκια στην πολυθρόνα και με ένα συρματόσκοινο, μόλις καβάλαγε η κάθε γκόμενα στην αγκαλιά του, τον τραβούσανε μέσα σε ειδικό χώρο στην κουζίνα και σε λίγο ακουγόσαντε από τα μεγάφωνα του μαγαζιού τα βογκητά της ηδονής και οι κραυγές οργασμού της λεγάμενης που κουτούπωνε ο Στυλιανός Αποσκίτης. Δεν κατάντησε ένεκα της κονόμας ένα ανεπάγγελτο, τεμπελικο ρεμάλι. Σε όσους τον ρωτάγανε τι δουλειά κάνεις, απαντούσε με υπερηφάνεια: Είμαι δωρητής οργασμών!